SÉBIL — En Orient, l’aumône la plus belle est, dit on, celle de l’eau. Le mot sab 稜l (la voie de Dieu), devenu sébil, désigne, depuis le Moyen Âge, une fontaine publique. Les plus anciens sébils sont des fontaines appliquées contre le mur d’un édifice,… … Encyclopédie Universelle
Sebil — [arabisch], in der islamischen Profanarchitektur der osmanischen Zeit ein öffentliches Brunnengebäude … Universal-Lexikon
sebil — is., Ar. sebīl 1) Kutsal günlerde karşılık beklemeden hayır için dağıtılan içme suyu 2) Genellikle camilere bitişik özel bir biçimde yapılmış, karşılık beklemeden hayır için içme suyu dağıtılan taş yapı, sebilhane 3) hlk. Meyan kökü şerbetini bir … Çağatay Osmanlı Sözlük
Sebil — Se|bil der; s, e <aus türk. sebil »gestifteter (Moschee)brunnen«, eigtl. »Weg (zu Gott)«> fromme Stiftung (im Islam) … Das große Fremdwörterbuch
sebil — (A.) [ ﻞﻴﺒﺱ ] 1. yol. 2. su dağıtım yeri, sebil … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
Sebil — Offentlig fontæne … Danske encyklopædi
SEBİL — Açık ve büyük yol. Büyük cadde. * Allah rızası için su dağıtılan yer … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
sebil etmek — bol bol vermek, dağıtmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
ebil sebil — bikes. sahibsiz, serseran … Çağatay Osmanlı Sözlük
BENU-S SEBİL — Misafirler … Yeni Lügat Türkçe Sözlük